Błogosławiony...z zapomnianym sercem

Toruń w swojej historii miał wielu Błogosławionych, a także Świętych. Zwykle bezimiennych- bo iluż dobrych ludzi w swojej historii wydało miasto? Zapomniane nekropolie w średniowiecznych Kościołach, także tych zrównanych z ziemią. Relikwie męczenników wmurowane w ołtarze nie są już czczone. Często zadaję sobie pytanie czy turyści lub wierni którzy nawiedzają Staromiejską Katedrę zdają sobie sprawę z mnogości znajdujących się tam relikwii.. ale cóż- historia większości z nich pokryta jest patyną niezrozumienia i zapomnienia.. Święci Janowie- módlcie się za nami...
Ale i w XX wieku powrócili męczennicy. W naszych czasach, nieopodal. Do takich męczenników należy z pewnością xiądz Stefan Wincenty Frhelichowski. Kapłan według Serca Bożego.

Stefan Wincenty Frelichowski przyszedł na świat 22 stycznia 1913 roku w Chełmży koło Torunia. Po ukończeniu szkoły powszechnej, w roku 1923 rozpoczął naukę w Państwowym Gimnazjum Humanistycznym w Chełmży.W czerwcu 1931 roku zdaje maturę i staję przed wyborem drogi życiowej. Przed wyborem służby Bogu w kapłaństwie wiele się zastanawiał i do ostatniej chwili wahał. Przebywając na wakacjach podjął ostateczną decyzję. Pod datą 10 sierpnia 1931 zapisał w swoim pamiętniku: Zdecydowałem się krótko, po żołniersku, wstąpić nieodwołalnie do Seminarium .W czasie rekolekcji przed przyjęciem święceń subdiakonatu 5 kwietnia 1936 zapisał w pamiętniku: Poznać wolę Boga w stosunku do mnie i zdecydować się pójść za nią. Od decyzji tej zależy moje potępienie czy zbawienie. Od decyzji tej zależą może ważne wypadki, które zaważą na dziejach jednego pokolenia. Od łask, które mi Bóg podczas tych rekolekcji ześle, zależy może moja cała działalność, może zbawienie i szczęście wielu dusz, lub też z niewykonania tych łask niemożność ich nawracania .4 marca 1937 roku przyjmuje święcenia kapłańskie i następnego dnia odprawia swoją prymicyjną Mszę Świętą. Początkowo pełnił funkcję kapelana i osobistego sekretarza biskupa chełmińskiego. 1 lipca 1938 został mianowany wikariuszem w parafii Najświętszej Marii Panny w Toruniu. Podczas półtorarocznego okresu pracy duszpasterskiej dał się poznać jako doskonały wychowawca dzieci i młodzieży. Organizował zbiórki, biwaki i wycieczki. Był także redaktorem czasopisma parafialnego.Frelichowski został aresztowany przez Niemców zaraz na początku wojny, 11 września 1939 później został zwolniony i powtórnie zatrzymany 18 października i osadzony w forcie VII w Toruniu. Później w styczniu 1940 został przeniesiony do obozu pracy w Gdańskim Nowym Porcie i po miesiącu znów przewieziony do obozu koncentracyjnego w Stutthofie. Przebywając w ciężkich warunkach więziennych i obozowych organizował wspólne modlitwy, pomagał chorym, słuchał spowiedzi. Będąc w Stutthofie zorganizował i odprawił potajemnie Mszę Świętą w Wielki Czwartek. 9 kwietnia 1940 roku został wywieziony do obozu w Sachsenhausen, a po ośmiu miesiącach do obozu w Dachau, gdzie otrzymał numer 22492. Tam dalej służył współwięźniom jako kapłan - m.in. sprawował mimo surowych zakazów Msze Święte. Gdy w obozie wybuchła epidemia tyfusu przekradał się do części obozu gdzie znajdowali się zarażeni tą chorobą. Pielęgnował ich i zanosił im Komunię Świętą. Dzielił się, ze współwięźniami otrzymanymi z domu paczkami.Przed kremacją ciała księdza Stefana Frelichowskiego władze obozu w Dachau zgodziły się na wystawienie jego ciała na widok publiczny i oddanie mu hołdu przez współwięźniów. Dzięki temu udało się sporządzić maskę pośmiertną oraz wyjąć serdecznych palców kostki palców będące dziś relikwiami błogosławionego. 7 czerwca 1999 Ojciec Święty Jan Paweł II podczas pielgrzymki do Polski podniósł Sługę Bożego Stefana Wincentego Frelichowskiego do godności błogosławionego.

Kapłan i Msza Święta.

Miejsce Kapłana...Wielki Ołtarz, Konfesjonał. Do dziś w Kościele stoi Ołtarz na którym w rękach bł. x. Stefana chleb zmieniał się w Ciało Chrystusa a wino w Jego Najświętszą Krew. Ołtarz ten zionie pustką. Trzeba oddać rację że wciąż jest tam Bóg- wciąż Tabernakulum nie zostało wyrzucone poza prezbiterium jak ma to miejsce w innych Kościołach miasta. Ale Msza...

Msza

Msza która była życiem, centrum życia bł. x. Stefana nie jest już sprawowana w tej Świątyni. Na ironię zakrawa fakt, że do ku czci błogosławionego kapłana odprawia się Mszę której ów kapłan nie znał. Już nie oddaje się należnej czci Bogu, za pośrednictwem tego kapłana, Mszą którą ten kapłan umiłował. Msza- serce tego heroicznego kapłana- została zapomniana. Czekam dnia gdy tak się stanie...gdy usłyszę łacińskie Dominus Vobiscum. Bóg jeden zna czas. Kościół ten jest sanktuarium- kilka bocznych ołtarzy stoi i czeka. Czeka piękna ambona z której nauczał Błogosławiony, czekają dusze mnichów którzy zasiadali w gotyckich stallach, czekamy...